MEHTER TAKIMI VE PUZZLE İLE HİZMETİÇİ EĞİTİM METODLARI
Özet Görüntüleme: 77
/ 
PDF İndirme: 63
DOI:
https://doi.org/10.5281/zenodo.7740760Anahtar Kelimeler:
Mehter Takımı, Puzzle, Hizmetçi eğitim, öğretim metotları, hizmetiçi eğitim etkinlikleriÖzet
Çağımız teknolojisi hızla değişirken bu değişmelerden günümüz örgütleri ve dolayısıyla onları oluşturan bireyler de çeşitli biçimlerde etkilenmekte; sosyal kurumların yapı ve işlevlerinde köklü değişiklikler gerektirmektedir. Eğitim de sosyal bir sistem olarak, kişileri toplumdaki yerleri açısından hazırlayarak toplumun sürekliliğini sağlamakta; diğer yandan yeni bilgiler yaratarak toplumun değişen koşullara uyumunu sağlamaktadır. Böylece, bireyin, öğrenimi boyunca edinmiş olduğu ve yukarıda sözü edilen hızlı teknolojik ve bilimsel gelişmeler nedeniyle yeterli olmayan bilgi, beceri ve davranışlarının ancak hizmetiçi eğitim etkinlikleriyle yeterli duruma getirilmesi gerekir. Mehter Takımı ve Puzzele kavramları Mehterin iki ileri bir geri yürüyüş şeklinin modellenmesiyle günümüzün sevilen bir oyunu olan Puzzele ile geçmiş,günümüz eğitim modellerinin analiz edilerek iyi parçalarının birleştirilerek geleceğin ideal eğitim programlarının oluşturulmasıdır.Değişen ve globallşen dünya düzeninde Eğitim metodları, eğitsel amaçlara ulaşmak üzere öğretmen, öğrenci ve eğitim kurumu arasındaki ilişkiyi sağlayan, öğrenme ortamını hazırlayan yaklaşımlardır. Hizmetiçi eğitim faaliyetlerinin verimli olması ve bireylere istenen nitelik ve niceliklerin kazandırılması, personelin mesleki deneyim ve tecrübelerinin artırılması için güncel eğitim metodları ile sunulması önem kazanmaktadır. Bu çalışmada hizmetiçi eğitim çalışmalarında kullanılan öğretim metodları, yurtiçi ve yurt dışı hizmet içi uygulamaları ele alınmıştır.
Referanslar
DMK, (2008). Devlet Memurları Kanunu, Ankara: Seçkin Yayıncılık.
“Designing Professional Development”, www.ncrel.org/pd (Erişim tarihi: 20/02/2010).
“Does Professional Development Change Teaching Practice?”, www.ed.gov/inits (Erişim tarihi: 17/06/2010).
Fidan, N. (1993). Okulda Öğrenme ve Öğretme. Ankara: Alkım Kitapçılık Yayıncılık.
Gültekin, M. & Çubukçu, Z. (2008). İlköğretim Öğretmenlerinin Hizmetiçi Eğitime İlişkin
Görüşleri. Kırgızistan-Türkiye Manas Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 19, 185-201.
MEB (2006). Ülkelerin Öğretmen Yetiştirme Sistemleri. Ankara: Devlet Kitapları Müdürlüğü
Basımevi.
Okçabol, R. (1996). Halk Eğitimi. (2. Basım). İstanbul: Der Yayınları.
Pehlivan, İ. (1993). Hizmetiçi Eğitim – Verimlilik İlişkisi. Ankara Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 25 (1), 151-162.
Sönmez, V. (2007). Program Geliştirmede Öğretmen El Kitabı. (13. Baskı). Ankara: Anı Yayınları.
Taşpınar, M. (2002). Öğretim Model, Strateji, Yöntem ve Becerileri/Teknikleri: Kavramsal Boyut. Eğitim Araştırmaları Dergisi, 8, (2).
Taymaz, H. (1981). Hizmet İçi Eğitim: Kavramlar, İlkeler, Yöntemler. Ankara: A.Ü. Eğitim Fakültesi, Yayınları.
Taymaz, H. (1997). Hizmetiçi Eğitim. (3. Basım). Ankara.
Tutum, C. (1976). Personel Yönetimi. Ankara: TODAİE Yayınları (Birinci Baskı).
Ulus, O. (2009). Hizmetiçi Eğitim Faaliyetlerinin Öğretmen Görüşlerine Göre Değerlendirilmesi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Yazıcı, Ö. & Gündüz, Y. (2011). Gelişmiş Bazı Ülkeler ile Türkiye’deki Öğretmenlerin Hizmetiçi Eğitimlerinin Karşılaştırılması. Kuramsal Eğitimbilim Dergisi, 4 (2), 1-15
İndir
Yayınlanmış
Nasıl Atıf Yapılır
Sayı
Bölüm
Lisans
Telif Hakkı (c) 2022 Ases Ulusal Sosyal Bilimler Dergisi
Bu çalışma Creative Commons Attribution 4.0 International License ile lisanslanmıştır.
